Nieuwe desinfectietechnologie in de industriële sector

Hoe verschillen nieuwe desinfectie technieken, van UV tot in-situ?

Desinfectie is allang niet meer uitsluitend het terrein van gevaarlijke chemicaliën. In de loop der jaren zijn er steeds meer innovaties gedaan, de één wat beter dan de ander. Bekende voorbeelden hiervan zijn UV-sterilisatie, koper-zilver ionisatie en in-situ elektrolyse. Maar hoe verschillen deze nieuwe technologieën van elkaar en voor welke toepassingen zijn ze geschikt?

UV-straling

In de basis werken alle drie de genoemde technologieën op het principe dat energie wordt omgezet tot iets wat micro-organismen vernietigt. Bij UV sterilisatie komt dat tot uiting in straling: een bepaalde golfbeweging van energie. Deze worden met behulp van een apparaat opgewekt en naar een bepaalde positie gestuurd. Alle micro-organismen die in de baan staan van deze straling worden vervolgens geïnactiveerd. Het grootste voordeel is hierbij dat er geen stofjes worden verbruikt en er dus geen risico is op geur- en smaakafwijkingen. Echter, doordat UV-straling enkel plaatselijk werkt is het geen goede oplossing voor systemen waar bijvoorbeeld biofilm ontstaat. Alles na de UV sterilisatie is namelijk weer gevoelig voor besmetting. Ook is UV-straling schadelijk voor de mens, met name ogen, huid en slijmvliezen. Generatoren moeten dus goed afgeschermd worden.

Koper-zilver ionisatie

Bij zowel koper-zilver ionisatie als elektrolyse van zout en water wordt gebruikt gemaakt van ionen. Dit zijn kleine deeltjes (atomen) met een elektrische lading. In het eerste geval worden deze geproduceerd door een stroom te laten lopen over elektrodes met koper en zilver. De energie blijft 'plakken' aan deze deeltjes en worden zo positieve ionen. Wanneer deze meegegeven worden aan het water gaan de ionen op zoek naar organisch materiaal, zoals bacteriën, om een lading kwijt te raken, waarbij de ontvanger afgebroken wordt. Zilver- en koperionen zijn erg instabiel en dienen gelijk mee gegeven te worden aan water om dit te desinfecteren. Het kan daardoor niet gebruikt worden om oppervlaktes te desinfecteren. Ook kan het reageren met kalk en daardoor een grijzige aanslag achterlaten.

In-situ elektrolyse van zout water

Elektrolyse van zout water kent een soort gelijk principe als koper-zilver ionisatie. Ook hier worden deeltjes omgezet in ionen door stroom via elektroden. Bij deze vorm van elektrolyse ontstaan er echter veel meer nuttige deeltjes dan enkel positieve ionen, waaronder negatieve ionen en oxidanten. Eén van de belangrijkste stofjes in dit mengsel is HOCl, ook wel bekend als onderchlorig zuur of hypochloorzuur. Dit stofje wordt door ons mensen ook als afweerstof aangemaakt door ons eigen immuunsysteem en kent zeer goede desinfecterende eigenschappen terwijl het vriendelijk is ten opzichte van de mensen.

Bovendien zorgt de combinatie van al deze werkzame stoffen ervoor dat de vereiste concentratie zeer laag is, tot wel 250x zo weinig als bleek. Bovendien is het product een vloeistof, waardoor het breder toegepast kan worden. Het is daardoor makkelijker om een buffer aan te leggen om piekbelasting op te vangen, bijvoorbeeld tijdens de productie in een fabriek of koeien die massaal drinken na het melken.

In één oogopslag

Nu we deze drie technologieën hebben doorgenomen kunnen we de balans opmaken in een overzichtelijke tabel:

Watter: experts in duurzame desinfectie

Bij Watter BV zijn we experts in duurzame desinfectie. Wij geloven in de potentie van in-situ elektrolyse van zout water als vervanging voor alternatieven die minder effectief, minder veilig en schadelijker voor het milieu zijn. Bent u benieuwd hoe u Watter kan inpassen in uw onderneming? Neem dan contact met ons op.

Foto credit: https://mpjplumbing.com.au/